I spojrzał Bóg znowu, i wśród strumieni, zdrojów i studzien, pszenicy i jęczmienia, zobaczył Hebrajczyków na ziemi, której nie uprawiali, pośród miast, których nie stawiali, spożywających owoce z winnic i gajów oliwnych, których nie sadzili. I rozproszył ich Bóg - po miastach Medskich, i nad wodami Babilonu; uciekli przed Nim do Egiptu i popłynęli na okrętach w stronę morza; połykały ich wieloryby, wieść o nich przynosiły królowi ptaki; młodzi czekali na nich z bronią w ręku, starcy z przysłowiami - i spojrzał Bóg, i zobaczył Hebrajczyków, obywateli wielkich miast, mówiących po hebrajsku w każdym języku pod słońcem. Odpowiedz

Dusza jest okrętem, rozsądek sterem, a prawda portem. Odpowiedz

Ksiądz podczas mszy w kościele: - Małżeństwo to tak, jakby dwa statki spotkały się w porcie. Jeden z mężczyzn odzywa się szeptem do kolegi: - To ja chyba trafiłem na okręt wojenny. Odpowiedz

Ksiądz podczas mszy w kościele: - Małżeństwo to tak jakby dwa okręty spotkały się w porcie. Jeden z mężczyzn odzywa się szeptem do kolegi: - To ja chyba trafiłem na okręt wojenny Odpowiedz

Ten najmilszy okręt ojczyzny naszej wszytkich nas niesie, wszytko w nim mamy, co mamy. Gdy się z okrętem źle dzieje, gdy dziur jego nie zatykamy, gdy wody z niego nie wylewamy, gdy się o zatrzymanie jego nie staramy, gdy dla bezpieczności jego wszytkiem, co w domu jest, nie pogardzamy – zatonie, i z nim my sami poginiemy. Odpowiedz

Wiatr! - wiatr! - dąsa się okręt, zrywa się z wędzidła, Przewala się, nurkuje w pienistej zamieci, Wznosi kark, zdeptał fale i skróś niebios leci, Obłoki czołem sieka, wiatr chwyta pod skrzydła. Odpowiedz

Życie jest jak morze nieob­liczal­ne, zmien­ne, cza­sem spo­koj­ne, niekiedy wzburzo­ne, a ludzie jak okręty płyną przez to morze ku wy­mie­rzo­nemu celowi... Odpowiedz

Bardzo podobny do niemieckiego bismarcka, pogromcy angielskiego krążownika hooda Odpowiedz

Może kiedyś decydenci uznają, że to były utopione pieniądze. Odpowiedz