Tak będą trwały, ja­ko bez­silni świad­ko­wie, Spi­sując pa­mięcią każdą rysę, potrąco­ny ka­mień, Liść zer­wa­ny pod­muchem, ko­nar, który to­nie, Zro­zumieją wte­dy miarę sensów, znaczeń, Wewnętrznych niepo­kojów i głód, Wsze­lakich zdarzeń. Odpowiedz

W którą stronę mam teraz iść,sama nie wiem.. Odpowiedz