tkwiłam nad prze­paścią ni­cości a ty jak drze­wo róży z niej wy­rosłeś two­je ciepło bijące z ser­ca tu­li mnie z roz­koszą niech trwa, gdy chmu­ry na niebie się toczą z twych oczu bi­je blask słońca zat­ra­cić się pragnę w twym wzro­ku . Odpowiedz