Uderzała opuszka­mi w kla­wisze. Popłynęłam mu­zyka. Dźwięka­mi ujaw­niła każdą myśl, każdy szept, każde wspom­nienie. Za­pom­niała o otaczającym ją świecie. Każdą nutą ujaw­niała daw­ny smu­tek, żal, tęsknotę, ból. I w końcu ra­dość. Wios­na wkroczyła między nich. Związała słowem te­raźniej­szości nie gwa­ran­tując nicze­go. Dała nat­chnienie do no­wej kom­po­zyc­ji. Reszta za­leży od nich samych.. Odpowiedz

Przyjdź wios­no, przyjdź i pozwól kwitnąć kwiatom. Tym, które w tam­tym ro­ku kwitły przy­nosząc mi ra­dość. Przyjdź, by ukoić zi­mowy ból, bym mogła odzys­kać to, co w cza­sie zi­my za­marzło... Odpowiedz