Mu­simy nieść krzyż, za­nim on nas będzie niósł. Odpowiedz

Ok­ruchy wspom­nień zawirowań jak ro­baczki zas­tygłe w bursztynie Ile z nich wy­pełnia przes­trzeń murowaną aż po krzyż na szczycie wy­pełnioną modlitwą os­tatnią ucieczką. Odpowiedz

Nie ty je­den. Nie tyl­ko dziś. Nie ma ta­kiej epo­ki, nie ma bo­gac­twa tak wiel­kiego ani nędzy tak podłej, nie ma sta­nowis­ka tak wy­sokiego ani tak nis­kiego, nie uchro­ni człowieka ani mąd­rość, ani głupo­ta - przed cierpieniem. By­leś umiał przyjąć cier­pienie jak krzyż, który pro­wadzi do zmar­twychwsta­nia. Odpowiedz

Który się począł Sam z Siebie, pośrod­ku Duch Święty, i Sam zesłał Siebie, Od­ku­piciel, między Sobą a in­ny­mi, umęczon przez Swych niep­rzy­jaciół, ob­nażony i ubiczo­wany, przy­bity jak nieto­perz do wrót sto­doły, zagłodzo­ny na drze­wie krzyża. Pog­rze­bion, zmar­twychwstał, spus­toszył piekło, wstąpił na niebiosa i od dziewiętnas­tu stu­leci sie­dzi na pra­wicy Sa­mego Siebie i będzie sądził żywych i umarłych, gdy wszys­cy żywi będą już umarli. Odpowiedz

W bliz­nach całe ciało, dro­ga przez mękę, strach Przed upad­kiem, upo­korze­niem krew­nych Je­dyne uczu­cie - żałość, na ple­cach krzyż masz Upa­dek duszy, który nie­szcze­rych cie­szy Odpowiedz

Chodzi za mną pro­ces­ja z wiel­kim ra­tun­ko­wym kołem i Je­zusem na krzyżu Małe dziew­czyn­ki po­kazując spróchniałe uśmie­chy przed siebie kwiaty sy­pią i błyszczą im amal­ga­mato­we plom­by Odpowiedz