Leśna, zimowa głusza, na śniegu zwierząt trop Tu orszak się porusza i płynie światła snop. To gromnice się palą, a jest ich wielka moc Blask płynie niby fala, rozjaśnia mroczną noc. Pośrodku Święta Pani idzie cicho jak sen Błękitna szata na Niej i biały spływa tren. Wilki też całą zgrają z Matką Boską tu są Ślady swe zostawiają i raźno przy Niej mkną. A Ona świat weseli, gromniczne światło śle Każdego nim obdzieli, kto tego światła chce. I nasze prośby zbiera w gromniczny święty czas Orszak wciąż się przedziera przez ośnieżony las . Odpowiedz

Zimowy las jest inny, biały i zimny, drzewa ciche uśpione, do wiosny zamrożone śpią... szumiąc bardzo cichutko, przykryte śniegową narzutką. W zimowym lesie jest spokój, żywego ducha wokół, i tylko nocą, czasami, ktoś biegnie między zaspami, to jeden z tych co zostali! co zimy się nie bali! Usnęliby, jak drzewa, ale tu mróz im śpiewa: - opuśćcie swoje schronienia! coś znajdźcie do zjedzenia! i wyszli, chcąc lub nie chcąc, po śniegu szybko drepcząc, tu korzeń, tam dwa listki, nie starczy dziś dla wszystkich! Po śniegu w zimowym lesie, ktoś wiązkę siana niesie... pomoże, mimo chłodu, już nie zginiecie z głodu! W zimowym lesie z rana, wiązka świeżego siana... i wiedzą tu zwierzęta, że ktoś o nich pamięta! I wszyscy, mimo zimy pomagać im musimy! By w lesie, przyszłej wiosny, był świergot tu, radosny, By żaden gil, czy zając, pokarmu zdobywając, nie tracił cennych sił! By latem wesół był! Odpowiedz

cudnie! Odpowiedz

Cudnie!! Odpowiedz