Tros­ki smutku uczą od­czu­wać spokój jak szczęście. Odpowiedz

Nie do­gonię, nie zmienię, nie umiem, nie wiem… Z ust wstyd i smutek ob­li­zuję. Słony smak od­rzu­ca od siebie. Z cza­sem zwiet­rze­je, z cza­sem wyb­laknie. Nie ma mnie nig­dzie. O co chodzi? Odpowiedz

Proszę, pok­ryj mo­je smut­ki Znów rzek­nij mi o półno­cy, że prze­cież jes­tem ta­ki smutek ma­lut­ki… Odpowiedz

Jest rysowany w twojej twarzy wiersz, co porywa mnie Tu dziś się staje między nami Wspólnym jutrzejszym dniem. Odpowiedz

Grafika udana. Odpowiedz

Czy smutna ?? Nie wiem - ale piękna. Odpowiedz