.Księżyc... Już jasny księżyc na wodospadzie Haftuje srebrem strumienia bieg I fala, co się do snu nie kładzie, Lekko potrąca o skalny brzeg. Już ciemne lasy drzemią w oddali Szemrząc modlitwy wieczornej chór, Dalekie echa głuchną na fali I we mgłach toną podnóża gór. Łódkę do drogi strumień kołysze I pianą rosi nadbrzeżne mchy: Płyńmy więc w ciemność i nocną ciszę, W krainę cudów, marzeń i mgły. Lecz gdy przybijemy wreszcie do brzegu, Rzucając miejsce czarownych scen, Wtenczas o dobrym myśląc noclegu, Poznamy wkrótce, że to był sen,,,, Adam Asnyk. Odpowiedz

Trochę strasznie Odpowiedz

Mnie też,fajnie się drzewa świecą Odpowiedz

mnie się podoba Odpowiedz